Najveći stupanj spoznaje, temelj kosmičkog i unutrašnjeg sklada je uspešno tumačenje brojeva. Brojevi su vidljive spone koje okružuju svako biće i oni ne utvrđuju samo čovekov fizički sklad, životne, vremenske i prostorne zakone, već mogu, aktivnim tumačenjima, potpomognuti spoznaju o trenutnom i budućem u čoveku i oko njega.

Broj nije samo aritmetički izraz nego i spoznaja o konačnoj istini, ideji i kvalitetu. On krije nepoznatu snagu i mamac je za skriveno. Sastoji se od reči i od znaka, a zagonetka njegova je važnija i od samog znaka i reči. A broj je čvor svih veza i izvor razuma i ljudske karakteristike nosi, jer svaki broj teži stvaranju većeg broja.

KORENI NUMEROLOGIJE

Začetak koncepta brojeva gubi se u maglovitoj prošlosti praistorije, pa se prvobitna ideja o brojevima još jedino može otkriti u numerologiji. U drevnoj Indiji, među Tajnim Mudracima, rođena je zamisao da se svi brojevi mogu predstaviti pomoću deset simbola. Svaki od ovih deset simbola ima svoju apsolutnu vrednost, ali isto tako, u odnosu sa drugim simbolima, i svoju relativnu vrednost – što naravno, zavisi od mesta i položaja samog simbola. Na primer, 2 je simbol za broj dva i dva je njegova apsolutna vrednost; no, isti taj simbol u zapisima 4251 i 7234 nema istu vrednost. U prvom slučaju, simbol dva ima deset puta veću vrednost (200), nego li u drugom primeru (20). Ovih deset simbola i njihova univerzalna primena decimalnog sistema daju potvrdu drevnoj izreci, da je čovek mera svih stvari. Nema sumnje, da je brojanje na prste bila prva čovekova aritmetika.

Sistemska upotreba najranijih brojeva seže do drevnih Sumera, Egipćana i Kineza. Oni su verovali da neparni brojevi predstavljaju dan, belinu, toplotu, vatru i Sunce; dok parni brojevi izražavaju noć, tamu, hladnoću, materiju, vodu i Zemlju. Za drevno Egipat vezan je i najstariji kalendar iz 4241. godine pre Hrista. Po ovom kalendaru, godina se sastoji od dvanaest meseci od po trideset dana, a pet preostalih dana bilo je namenjeno za svetkovine. Godina je, dakle imala 365 dana.

U okultnim učenjima, kao i drevnim misterijama, neparni brojevi se dovode u vezu sa Nebom i duhom, a parni brojevi u vezu sa Zemljom i materijalnim svetom. Nadalje, neparni brojevi izražavaju muževnost, snagu, moć i kreaciju, dok parni – ženski princip, pasivnost, oblik, sasud. Po Hermesu Trismegistu, neparni brojevi su gore i unutra, a parni dole i napolju, pa su stoga parni brojevi zavisni od neparnih („Kako gore tako dole, kako iznutra tako napolju“).

I najprimitivniji čovek iz najzaostalijeg plemena, ima smisao, osećaj i predstavu o broju, mada, doduše, u sasvim malom opsegu. Zanimljivo je da i neke ptice (kao vrana, na primer), pa čak i pojedini insekti (Genus Eumenus) imaju instikt za broj; istina za vrlo male brojeve, kao što su recimo, 1, 2, 3, 4, međutim, ni savremeni čovek, na visokom stupnju intelektualnog razvoja, nema baš najjasnije predstave o veličini broja iznad 6, osim ako se ne služi važnom operacijom – brojanjem i upoređivanjem. Bez upoređivanja raznovrsnih predmeta i skupova, ne može se ni zamisliti upotreba i svesni postanak broja.

U slučaju razvoja ideje o brojevima, Indija, kolevka svih docnijih kultura i civilizacija, još jednom je bila mesto rođenja algebre i dekadnog pozicionog sistema. Još i dan-danji deca uče račun na računaljkama sa žicom i drevnim kuglicama, kojima su se služili i drevni narodi. Na abakusu, svaki broj može imati razne vrednosti u zavisnosti od mesta na kojem se nalazi. (Reč abakus je izvedena iz semitske reci abac, sa značenjem prašina, ili od njenog grčkog ekvivalenta abax, što znači tanka ploča).

Deseti simbol, nula, takode je rođen u Indiji. Arapi su potom ovaj simbol preuzeli od indijanaca i nazvali ga cifr, sa značenjem prazan, ništa. Kad je ova zamisao doprla u Italiju, za nulu je upotrebljen latiniziran izraz zephirium, koji je vremenom prešao u italijaniziranu reč zero. U trinaestom veku, Nemci su izvornu arapsku reč preinačili u cifra, a Englezi u cipher.

Geometrija, najranija forma mističkog značenja brojeva, svakom je broju pripisivala dve vrednosti: fonetsku i brojnu. Savremena numerologija danas sledi ovu ideju koja je bila poznata i tvorcima Biblije. Primer Geometrije u Starim zavetu je Avraamovo izvođenje 318 robova i spašavanje Elizara. Numerička vrednost hebrejske reči Elizar ekvivalent je broja 318.

Numerička vrednost imena velikog mitskog junaka Ahila je 1276, što ga je činilo superiornim u odnosu na Patrokla i Hektora ciji su numerički ekvivalenti bili 87, odnosno 1225.

Geometrija, kao tajni jezik, ušla je u hrišcansku teologiju, Kabalu, Alhemiju, Tarot kao i u ostala ezoterijska i mistična učenja. Najmističnije značenje pripisano je broju 666. Suvima.. Peter Bengus, pesnik i mistik, u svom opsežnom delu o numerologiji, broj 666 pridao je Martinu Luteru, koji je takođe proučavao Geometriju, dok je Luter pomenuti broj pridavao periodu papskog režima.

PITAGOREJCI

Ugaoni kamen u povesti numerologije je Pitagora, jedan od najvećih mislilaca, matematičara, filosofa, mistika, astrologa i astronoma Starog Sveta. Pitagorino učenje je i dan-danas jedna od najvećih tajni, a posve je sigurno da su sva potonja okultna učenja na Zapadu izišla iz njegove mistike.

Pitagora je imao veze sa indijskim učenjima o Karmi, Darmi i reinkarnaciji, jer je i sam govorio da teži oslobođenju od točka rođenja, večnog dolaženja i odlaženja. Ovaj je mistik izvršio veliki uticaj na Platona, Aristotela i noviju evropsku misao.

Osnovna zamisao Pitagorinog učenja je da se Tajna Univerzuma jedino može dokučiti preko brojeva i formi. Četiri elemenata: vatra, voda, vazduh i zemlja čine Svetu Četvorostrukost iliti Tetraktis. Pitagorejci su Tetraktisu upućivali sledeću molitvu:

Blagosloveni nas, o Uzvišeni broju !
Ti koji si stvotio bogove i ljedu.
O sveti, blagi Tetraktise !
To koji odgonetaš suštastvo svega,
Ti koji si izvor i utočište
Životne iskre u tušta promena,t
Ucini da spoznamo Tajne Vaseljene.